गोर समाज यी सिंधुघाटी संस्कृतीरे आंघेर मेहरगड संस्कृतीवाळो समाज छ. आर्य म्हणजे बामण भारतेम आयेतानी अन बामणेवुरो वरचस्व भारतेम स्थापन वेयेतानी भारतेम बामणी (आजेरे हिंदु) धर्मेरो अन देवी देवतारो अन कर्मकांडेवूरो अस्तित्व कोनी वेततो. बामणेवूर आंघेर म्हणजे मेहरगड, सिंधुघाटी संस्कृती, सभ्यता यी पुर्णपणे बामणी धरम अन देव देवीमुक्त वेतती. पेणार बामणे आंघेर लोक पूर्वज़, दादा दादी, याडीबाप, पशुपक्षी, झाड झुडप, पाणी, अंगार वाळ, अंगार, चांदा, सूर्या, तारा अन धरतीरो आदर सन्मान, वंदन करतेते. बामणेवूर भारतेम सता स्थापन वेयतानी गोर समाज पुर्णपणे बामण, बामणीधर्म, कर्मकांड, बामण, क्षत्रिय, वैश्य, शुद्र असे सारी वर्ण व्यवस्थारे बार म्हणजे मुक्त वेततो. बामणमुक्त बी वेततो. आतराच कोनी तो गोर समाज अन दुसरो समाज सुध्दा बामण मुक्त वेततो. म्हणजे वो काळेम चार वर्णी समाज व्यवस्थाच कोनी वेतती. इ.स. पूर्व गोरे अन सोबती समाज पशुपालन, खेती, व्यापार, शिल्पकारी म्हणजे घरगुती धंदो करन सुखी, समाधानी वेतते. गरीबी-श्रीमंती वेतती. पण भीक मांगन जीवन जगे आतरी गरीबी, बेकारी, निरक्षरता, अनारोग्य न रेहेरे कारण भारतेम भीकारीवुरी संख्या शुन्य वेतती. यी खरो वेदकाळ म्हणजे विद्यारो, ज्ञानीरो काळ वेततो. बामणी समारो काळ खरो केतो उत्तर वेद काळ अथवा पुराण (पौराणिक) काळ छ. पण बामण ये पुराण काळेनच वेद अथवा वैदिक काळ कछ. कारण पेणार लोकुर वेदेरी अच्छी अच्छी वाते बामण पुराणेम ले मेलेछ. करण वेद हमारोच ग्रंथ छ केतानी पेणार सारी बहुजन (मुळमालक, राजावुर) वो दिशाभूल कररेछ. खरे इतिहास ढुंढो तो वेद सिंधु संस्कृतीर लोकुर लखे ग्रंथ छ, अन बामणेवूर बादेम लखे हुये, श्रुती, स्मृती, वेदांत, उपनिषद, गीता, भागवत, रामायण, महाभारत, ब्रामण ग्रंथ वगैरे बामणेवूरो साहित्य छ. आज पेणार वेदेवूम फेरफार करन वेदेवून सारीर सारी वाते बदल-बादल करन वेद ओनुरो फायदेरो बना लिदेछ, अन वेद हमच लखे छा करन श्रेय लेरेछ, जो सौ टक्का वात खोट छ. प्रा. ग. ह. राठोड